Taboe bij burn-out
stress

Het taboe bij burn-out....

Van taboe naar signaal…

Een ode aan de ‘burn-out-kanarie’


Vandaag kampt één op de drie bedienden met problematische werkstress. En één op de tien riskeert een burn-out. Bij kaderleden liggen de cijfers nog hoger. Bij zelfstandigen en vrije beroepen zijn de cijfers niet representatief omdat zij hierover, door economische angst (of is het economische realiteit), niets kunnen of durven zeggen tegen de buitenwereld. Niet werken is bij hen nu eenmaal gelijk aan niets verdienen. Dus zwijgen ze, worden de signalen van burn-out onder de mat geschoven en maken ze de situatie des te erger.


Een burn-out is een wijdverspreid probleem, het kan iederéén overkomen. Burn-out is meer en meer een bespreekbaar thema. Ook bedrijfsleiders beseffen stilaan dat het taboe rond burn-out op de werkvloer doorprikt moet worden.  En toch blijven er heel wat mensen ‘lopen’ met hun probleem omdat er voor hen nog steeds een drempel is om er openlijk over te praten of uit schrik om beschouwd te worden als zwakke schakel.


Net zoals de kanaries vroeger in de steenkoolmijnen, hoeven mensen met burn-out op dit moment geen zwakke schakel meer te zijn, maar zouden zij het signaal moeten geven dat er iets mis is met de ‘zuurstof’, de ademruimte in een bedrijf, in het gezin of in onze maatschappij.


Sterkere kanaries


Als we op een duurzame manier willen werken aan een bedrijf of onze maatschappij, dan is het belangrijk om te erkennen dat er een gedeelde verantwoordelijkheid is: niet alleen voor het individu en de maatschappij, maar zeker ook voor het bedrijf.


Een bedrijfsleider kon maar niet begrijpen dat een administratieve medewerker een burn-out kon krijgen. Dit verkondigde hij meermaals, luidkeels en gesticulerend aan zijn team. Gevolg: niemand zal in dat bedrijf ooit nog durven uitkomen voor het feit dat hij de werksituatie niet langer aan kan.


Bedrijven moeten burn-out niet zien als een teken van zwakte, maar eerder als een missie. Medewerkers laten voelen dat ze best tevreden mogen zijn over hun prestaties, dat de dingen vaak minder dramatisch zijn dan ze lijken en dat er engagement gevraagd wordt, maar dat dit niet 24 uur op 24, 7 dagen op 7 hoeft te zijn, zal burn-out-gevoelige mensen al geruststellen. Daarbij is het belangrijk dat men de eerste tekenen van burn-out bij zeer gemotiveerde en toegewijde medewerkers herkent, deze bespreekbaar maakt en hen door verwijst naar professionele begeleiding. Dit creëert sterkere ‘kanaries’. ‘Kanaries’ die daarna in het bedrijf een fantastische sensor en een aanspreekpunt kunnen zijn voor de collega’s.


Een betere mijn


Burn-out en zijn gevolgen hebben een oorzaak. Werk kan een aanleiding zijn, maar zal nooit de enige oorzaak zijn. Ook het privé-leven, de maatschappij en de sociale druk kunnen een belangrijke rol spelen. Vanuit alle hoeken treden er spanningen op die de één al moeilijker onder controle kan houden dan de ander.

Als werkgever is het onmogelijk om alle oorzaken weg te nemen, maar structureel ingrijpen in het onevenwicht tussen de draagkracht van een medewerker en de last die zijn arbeidssituatie hem oplegt, zal ervoor zorgen dat er minder ‘kanaries’ zullen sneuvelen. Bedrijven hebben de uitdaging om over te gaan tot actie, namelijk screenen, analyseren, sensibiliseren en aanpakken in plaats van verborgen en taboe houden.

 

We zijn er nog lang niet, maar iedereen beseft op dit moment dat het taboe rond burn-out mag en moet doorbroken worden. De stap naar professionele begeleiding moet nog kleiner worden, zodat er door concrete actie stappen kunnen ondernomen worden naar preventie en herstel. Zo kunnen bedrijven op de nodige steun rekenen om sterkere ‘kanaries’ te hebben en een betere ‘mijn’ te bouwen.


Kunnen we je ergens mee helpen? Klik hier.